Od ponad dwóch dekad bardzo intensywnie rozwija się w Polsce historia wojskowości. Co szczególnie istotne prowadzone badania nie sprowadzają się jedynie do odtwarzania dziejów wojen, kampanii czy bitew, a prowadzone są na wielu płaszczyznach tematycznych, co sprawia, że mamy do czynienia z rzeczywistymi badaniami nad historią wojskowości. Często powraca się przy tym do zagadnień, którymi zajmowali się badacze polscy w XIX w. i pierwszej połowie XX w., a tym samym na pozór wydawałoby się, że zostały dobrze opracowane. Zalicza się do nich historia prawa wojskowego z okresu Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Prace kilku historyków i historyków prawa, wśród których warsztatowo i od strony sumienności prowadzonych badaniach wyróżnia się Karol Łopatecki, dowodzą jednak, że wciąż jest to zagadnienie badawcze rozwojowe w historii wojskowości, zwłaszcza, gdy weźmie się po uwagę, że praktycznie wszystkie prace, których górną granicą chronologiczną jest koniec XVIII w., dotyczącą polskiego prawa wojskowego. Tymczasem w badaniach polskich badaczy, tak historyków zawodowych, jak i pasjonatów, coraz częściej poruszane są zagadnienia z zakresu historii wojskowości europejskiej, a w odniesieniu do XIX w. i XX w. także powszechnej. Jednym z historyków młodszego pokolenia, który zajmując się epoką nowożytną wyszedł poza badania nad dziejami militarnymi Polski jest Paweł Krokosz, specjalizujący się w historii wojskowości rosyjskiej pierwszych dekad XVIII w.Wspólna praca obu wymienionych powyżej historyków zaowocował powstaniem niezwykle interesującego, a co więcej nowatorskiego w polskiej historiografii wojskowej wydawnictwa źródłowego.