Biografia Stefana Śnieżki napisana została w 2022 roku na bazie przeprowadzonych z nim kilkunastu rozmów, uzupełnionych następnie dokumentami. [...] Starałem się zachować oryginalne brzmienie wypowiedzi Stefana Śnieżki (zostały wyróżnione kursywą), choć czasem pozwalałem sobie na pewne modyfikacje, wynikające z prozaicznego powodu: rozmowy z nim są inspirujące, rozmawialiśmy godzinami, wielokrotnie wracając do niektórych motywów. Były to rozmowy o konkretach, ale i o sprawach nieistotnych (pozornie nieistotnych, jak się potem okazało). Istotniejsze wydaje się zachowanie ducha wypowiedzi.

Starałem się do minimum ograniczyć swoje uwagi. Nie do końca mi się to udało zamieściłem też swoje rozważania, dygresje, roztrząsania niektórych kwestii. To wina Śnieżki przekornie napiszę, kiedy wrócę do myśli o inspirującym charakterze naszych rozmów. Czasem stosuję obszerne wyjaśnienia. To celowy zabieg. Dla ludzi pamiętających tamte czasy (mówimy zwłaszcza o latach PRL-u i Solidarności) mogą wydawać się niepotrzebnymi wtrętami. Celem (ba, marzeniem!) autora jest jednak, by po biografię Stefana Śnieżki sięgnęli też i młodzi ludzie, pokolenie XXI wieku. Dlatego nawet te wszystkie oczywiste oczywistości (jak powiedział kiedyś jeden ze znanych polityków) są ważne. Znalazły się też za co z góry przepraszam, ale inaczej nie mogłem tego ująć dwa zwroty uważane za wulgaryzmy. Całość napisana jest w duchu sine ira et studio, słów, które Tacyt umieścił na początku swego dzieła Annales (Roczniki), zapewniających o obiektywizmie autora bez gniewu i bez upodobania, bezstronnie i obiektywnie.

Fragment "Tytułem wprowadzenia"