Recenze Diuna Ród Atrydów

Pierwszy tom trylogii opisujący wydarzenia poprzedzające historię jednego z największych bestsellerów science fiction. Prowadzony nieomylną dłonią wziew zbliżył się. Fenring liczył i czekał. Pomiędzy dwoma oddechami Elrooda nacisnął spust i rozpylił znieczulającą mgłę na twarz starca. Mina śpiącego się nie zmieniła, ale Fenring wiedział, że znieczulacz przyniósł natychmiastowy efekt. Samosterowna igła wślizgnęła się w nozdrza Imperatora, by przez zatoki wniknąć w przedni płat mózgu. Fenring nie czekał ani chwili po zainstalowaniu tej chemicznej bomby zegarowej. Parę sekund i było po wszystkim. Żadnych śladów i żadnego bólu. Niewykrywalna wielopoziomowa wewnętrzna maszyneria została wprawiona w ruch. Katalizator będzie rósł i szkodził coraz bardziej, niby pierwsza gnijąca komórka w jabłku. Ilekroć Imperator wypije swój ulubiony napój — piwo przyprawowe — jego mózg będzie wydzielał do krwi truciznę. Zwykły składnik diety starca zmieni się w chaumurky — truciznę podawaną w napoju. Mózg będzie się stopniowo rozpadał. Miło będzie patrzeć na tę metamorfozę. Fenring kochał takie subtelności. Powodowany żądzą zemsty i chciwością Elrood IX pomaga w przejęciu Ixa przez Tleilaxan, zmuszając do ucieczki ród Verniusów. Dzieci Dominika Verniusa znajdują schronienie na Kaladanie, ale po zamordowaniu Paulusa Atrydy ich los jest niepewny. Młody Leto Atryda musi nie tylko strzec ich, ale też dbać o przyszłość swego rodu. A ma potężnych i pamiętliwych wrogów. Podczas gdy Bene Tleilax prowadzą na Ixie tajne badania, Szaddam Corrino i Hasimir Fenring spiskują przeciw Imperatorowi, a na odległej Arrakis imperialny planetolog Pardot Kynes rozpoczyna swe przełomowe prace, Bene Gesserit zbliżają się coraz bardziej do zakończenia swego programu eugenicznego, którego owocem będzie potężny Kwisatz Haderach… Herbert i Anderson tchnęli w tę klasyczną sagę nowe, pełne dynamiki i ekscytujące życie. - „The Denver Post”