Marek Łagosz jest profesorem w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, kierownikiem Zakładu Ontologii i Teorii Poznania. Dotychczas opublikował cztery książki: Znaczenie i prawda. Rozważania o Fregowskiej semantyce zdań (2000), Brzytwa Ockhama a wykazywanie nieistnienia (2002), Realność czasu (2007), Marks. Praca i czas. Wartość czasu w ekonomii i moralności (2012). Interesuje się ontologią, epistemologią, metodologią nauk, filozofią analityczną, filozofią Karola Marksa oraz fenomenologią.
Rozbłyśnięcie świadomości jest prawdopodobnie największym skokiem jakościowym, jaki dokonał się w dziejach wszechświata. Chociaż wskutek odwiecznego ruchu światów i ich elementów we wszechświecie wyłoniło się już wiele zjawisk pięknych i niesamowitych, to najbardziej zdumiewającym i niepojętym - ze wszystkich nam znanych - jest świadomość. Jaśnieje ona najsilniej w blasku istnienia, gdyż czuje je i próbuje zrozumieć - jest zwierciadłem świata. Sam jednak cud świadomości pozostaje w dużej mierze nierozpoznanym aspektem bytu - jedną z największych zagadek filozoficznych. Przez długi czas swojej historii człowiek penetrował głównie świat zewnętrzny, nie mając czasu na siebie. I chociaż obecnie obserwujemy zmasowane zainteresowanie mechanizmami rządzącymi działaniem umysłu, taką wręcz kognitywistyczną modę, to badania nad naturą świadomości jako takiej (a nie tylko pewnych jej aspektów - głównie poznawczego) nie są już tak rozpowszechnione. Tak więc pogłębianie wiedzy o świadomości jest wciąż ważnym zadaniem badawczym. Tym ważniejszym, że dostarcza samoświadomości, która jest przecież miarą naszej wolności.
Marek Łagosz