Recenze Dzieci operacji antypolskiej mówią

  „Dzieci operacji polskiej mówią” to zbiór wstrząsających relacji dzieci ofiar operacji antypolskiej zebranych w ciągu dekad pracy nad tym sowieckim ludobójstwem. Książka ma charakter albumu – zawiera ponad 100 zdjęć pochodzących w dużej części z postsowieckich archiwów oraz z planu zdjęciowego filmu „Rozstrzelać Polaków” przybliżających atmosferę grozy, jaka panowała w Związku Sowieckim w końcu lat 30. XX w. To wtedy właśnie zapadła decyzja biura politycznego WKP(b) z Józefem Stalinem na czele o fizycznej likwidacji Polaków, której administracyjnym wyrazem był śmiercionośny rozkaz Nikołaja Jeżowa nr 00485 z 11 sierpnia 1937 r.\nTOMASZ SOMMER to autor pionierskich badań dotyczących ludobójstwa dokonanego na ludności polskiej przez władze Związku Sowieckiego w latach 1937-1938 znanego jako operacja antypolska NKWD oraz zbrodni popełnionej 10 lipca 1941 r. na ludności żydowskiej w Jedwabnem. Od końca lat 90. XX w. redaktor, a od 2007 r. współwłaściciel tygodnika „Najwyższy CZAS!”. Autor 18 książek i 8 filmów dokumentalnych. historyk i dziennikarz, dr socjologii PAN, współpracownik\nOD AUTORA: Dopiero po ponad 75 latach wychodzi na jaw prawda o rzeczywistym położeniu i losie Polaków pod komunistyczno-rosyjskim panowaniem w latach 30. XX w. Nasi rodacy byli tam, mniej więcej od 1932 r. obywatelami drugiej kategorii, tak jak później Żydzi w niemieckiej III Rzeszy. A potem, w 1937 r., decyzją władz i niestety przy poparciu dużej części sowieckiego społeczeństwa, zostali skazani na zagładę. Akcję ludobójczą skierowaną przeciwko ludności polskiej przerwano w listopadzie 1938 r. (choć nie do końca). Jednak przetrzebieni Polacy nie przestali wtedy być w systemie sowieckim podludźmi. Nadal znajdowali się na najniższych szczeblach sowieckiej drabiny społecznej – skazani byli na najgorsze role społeczne oraz oficjalny niebyt. I tylko nielicznym udało się te bariery jakimś cudem przełamać. W niniejszej książce nie zajmuję się jednak przebiegiem samej operacji polskiej NKWD. Jej poświęciłem oddzielną monografię, która ukaże się na rynku księgarskim za kilka miesięcy. Chciałbym natomiast w tym tomie oddać głos dzieciom operacji polskiej NKWD, czyli osobom, które były świadkami tego antypolskiego ludobójstwa. To właśnie rodziców, przede wszystkim ojców tych osób, będących wtedy małymi dziećmi, na ich oczach brutalnie wyciągano z domów by poprowadzić na śmierć. Ich dorobek rodzinny, także w obecności dzieci, niszczono i rozgrabiano. Świadkowie ci dożywają dzisiaj swoich dni, mają jednak świadomość, że wydarzenia sprzed ponad 75 lat tak naprawdę na zawsze zdecydowały o ich losach i choć wiele dzieci operacji polskiej chciało od nich uciec to te duchy przeszłości zawsze wracały. Zarówno w toku napiętnowanych pochodzeniem z rodzin „polskich wrogów ludu” karier zawodowych i rodzinnych jak i z uwagi na przemiany polityczne, które przypominały im o zbrodniach, których ofiarą padli ich najbliżsi...