Praca ta opisuje dwie kampanie prowadzone przez Niemcow na ich Polnocnym Teatrze Dzialan Wojennych. Pierwsza z nich, przeciwko Danii i Norwegii, rozpoczeli 9 kwietnia 1940 r. Druga - prowadzona z terytorium Finlandii przeciwko ZSRR i przy wspolpracy z Finami - zaczela sie 22 czerwca 1941 r., a zakonczyla zima 1944-1945, po tym, jak rzad finski poprosil o pokoj. Pod koniec r. 1941 teatr ten rozciagal sie od Morza Polnocnego po Ocean Arktyczny i od Bergen na zachodnim wybrzezu Norwegii do Pietrozawodska, bylej stolicy karelo-finskiej republiki radzieckiej. Od wschodu, na froncie o dlugosci 1100 km, naprzeciw niego znajdowaly sie terytoria Zwiazku Radzieckiego, a od zachodu jego obszar wyznaczala granica morska o dlugosci 2080 km. Hitler uwazal go za majacy kluczowe znaczenie dla jego imperium i po r. 1941 trzymal tam dwie armie, liczace lacznie ponad pol miliona zolnierzy. Teatr ten (pomimo swoich rozmiarow oraz ogromu wysilku wlozonego przez Hitlera w jego utrzymanie i niepokoju, jakiego mu przysparzal) przez wieksza czesc wojny mial poniekad jedynie marginalne znaczenie. Odbywajace sie na nim glowne dzialania pozostawaly w cieniu wydarzen rozgrywajacych sie na innych frontach, a powszechna uwaga koncentrowala sie na tych teatrach, gdzie spodziewano sie operacji decydujacych pod wzgledem strategicznym. Jego oddalenie, srodki bezpieczenstwa stosowane przez Niemcow oraz dobrze znane zamilowanie Rosjan do "tajnosci" powodowaly, ze informacje o panujacej na nim sytuacji byly skape, a w wiekszosci takze niedokladne. Od czasu zakonczenia wojny za sprawa oficjalnych i prywatnych publikacji poszerzono jednak znacznie wiedze na ten temat. Niniejsza praca powstala przewaznie w oparciu o najwieksze zrodlo niewykorzystanych informacji, jakie sie zachowalo - dokumenty z przejetych archiwow niemieckich wojsk ladowych i marynarki. Ponadto bardzo hojny wklad wniosla tu spora liczba uczestników wojny ze strony niemieckiej, użyczając własnej wiedzy i doświadczenia.