W skład III/1 Dywizjonu wchodziły 111. i 112. Eskadra Myśliwska (dalej EM). 111. EM dziedziczyła tradycje jednej z trzech pierwszych polskich jednostek myśliwskich powstałych w latach 1919-1920. Jednostka została powołana do życia w 1919 roku jako 7. Eskadra Myśliwska. Służyli w niej obok polskich lotników amerykańscy piloci, ochotnicy walczący w latach 1919-1920 w wojnie z Rosją Bolszewicką. Godłem eskadry było koło z wpisanymi barwami amerykańskiej flagi (pionowymi czerwonymi pasami na białym tle), rozłożonymi promieniście granatowymi gwiazdami oraz skrzyżowanymi dwiema osadzonymi na sztorc kosami (tzw. kosy bojowe) na tle czapki, tzw. krakuski. Kosy i czapka nawiązywały do udziału generała Tadeusza Kościuszki, dowódcy pierwszego powstania przeciw zaborcom (1794 r.), w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Piloci zza Atlantyku chcieli w ten sposób spłacić swego rodzaju dług wdzięczności wobec dwóch wielce zasłużonych Polaków, którzy w dużym stopniu przyczynili się do zwycięstwa Ameryki w wojnie z Anglią, czyli generałów Tadeusza Kościuszki i Kazimierza Pułaskiego. Eskadra, przez cały okres międzywojenny posługująca się tym godłem, zaliczana była do elitarnych jednostek Polskiego Lotnictwa.