Galeazzo Flavio Capra (14871537), ceniony przez współczesnych głównie za swe pisarstwo historyczne, dzisiaj ma szansę zyskać uznanie polskiego czytelnika jako pionierski apologeta płci niewieściej w szesnastowiecznej Italii.
O doskonałości i godności kobiet jest utworem krótkim, składającym się z czternastu rozdziałów. Całość poprzedza zwięzły zwrot do czytelnika oraz przedmowa. W przedmowie wyjawia motywy, jakie zainspirowały go do napisania traktatu będącego panegirykiem płci niewieściej. Otóż zamiarem autora jest nie tyle poddanie w wątpliwość zasadności krytycznych uwag wobec kobiet, lecz przede wszystkim dostarczenie dowodów, iż są one zdecydowanie bardziej szlachetne i godne aniżeli mężczyźni (pokazać, a wręcz dowieść tego, jak bardzo szlachetne są kobiety i jak daleko bardziej od mężczyzn pełne godności).
Capra tekst swój kieruje zarówno do wrażliwych na miłość kobiet (amorose donne), jak i zakochanych mężczyzn (inamorati), chcąc, by ci ostatni, dowiedziawszy się z lektury, jak wieloma przymiotami niewiasty są obdarowane przez naturę, jeszcze chętniej gotowi byli walczyć o ich przychylność i miłość. Postanawia, ze względu na nowatorstwo treści (novita de la materia), ułatwić czytelnikom lekturę, wybierając włoski (volgare), a nie typowy dla traktatów język czyli łacinę.