Tom poświęcony historii Szkoły Głównej Warszawskiej, działającej w latach 18621869. Zawiera cenne informacje dotyczące organizacji uczelni, realizowanych programów nauczania, wybitnych wykładowców z nią związanych, miejsca tej instytucji w historiografii polskiej, a także teksty poświęcone obrazowi Szkoły Głównej w oczach jej uczniów i ówczesnego społeczeństwa.
Publikacja powstała w Instytucie Literatury Polskiej Wydziału Polonistyki UW we współpracy z naukowcami z ośmiu polskich ośrodków akademickich i badawczych.
Wyszliśmy z założenia, że jakkolwiek miejsce Szkoły Głównej w biografii zbiorowej pozytywistów i ich rówieśników jest doskonale znane, to wciąż warto pytać o doświadczenia indywidualne zarówno jej studentów, jak i wykładowców, o międzypokoleniowe więzi kształtowane na uczelni, a także o różne praktyki komunikacyjne, dzięki którym utrwalała się na bieżąco i po latach jej renoma. Zależało nam przede wszystkim na nowej lekturze rozmaitych świadectw piśmienniczych, pozwalających zrekonstruować obieg wymiany intelektualnej, transmisję wiedzy, idei, doświadczeń między kolejnymi pokoleniami polskiej inteligencji []. Interesowały nas różne typy tekstów [], które dokumentowały dorobek uczelni, kształtowały jej wizerunek kulturowy oraz współtworzyły jej historię i legendę. Chcieliśmy wskazać na wielość dyskursów i odmiennych narracji poświęconych Szkole Głównej.
Z tekstu Od redaktorów. Kręgi wpływów, listy pytań