Recenze Dobre czasy, złe czasy

Tytuł pierwszej indywidualnej wystawy Anny Jermolaewej w Polsce Dobre czasy, złe czasy zaczerpnięty został z cyklu jej fotografii. Przedstawiają one wycinek miejskiej codzienności: na tle szarej fasady na wskazówkach ściennego zegara siedzą gołębie i okazuje się, że za piętnaście trzecia to lepszy czas, by tam siedzieć niż np. za pięć piąta. Tytuł nawiązuje również do niemieckiej opery mydlanej Gute Zeiten, schlechte Zeiten, emitowanej od roku 1992.

Niniejsza publikacja prezentuje prace artystki z ostatnich pięciu lat, a w tym ostatnie, bardzo osobiste projekty. Znajdziemy tu prace dotyczące współczesnego ruchu opozycyjnego w Rosji, a także projekty polityczne wiążące się z biografią artystki zmiennymi kolejami jej życia, porażkami i małymi sukcesami. Publikacja zawiera teksty Andrei B. Brandt o budowie relacji międzygatunkowych w twórczości Anny Jermolaewej, Ekateriny Degot o dynamice postawy artystki wobec sztuki i polityki, a także wywiady: z artystką oraz z psycholożką Walerią Muchiną.