Recenze Coś się kończy, coś zaczyna, tom I - Wilczyca

Nie jest to typowy romans, czy powieść erotyczna, chociaż opowiada o miłości, zarówno w aspekcie emocjonalnym, jak również fizycznym. To mieszanka tych dwóch form oraz powieści młodzieżowej i obyczajowej, czterema łapami wspartej na rzeczywistości lat 70., w której rozgrywa się akcja pierwszych dwóch tomów. To spojrzenie na świat oczami zwykłego chłopaka, który zdawał się mieć w życiu dwa problemy: szkołę którą należało ukończyć i dziewczyny które chciał kochać. Wszystko inne zdawało się być nieistotne. To spojrzenie z jego perspektywy na zwykłą codzienność, na dziewczyny, miłość i seks, na ówczesne wydarzenia. To jego problemy, emocje, pragnienia i pierwsze życiowe wybory. Powieść ta, to w pewnym sensie studium emocjonalne młodego chłopaka. On, urodzony na wsi, uczeń szkoły średniej. Skromny, niepewny siebie, bez wielkich aspiracji, zwykły, ale wrażliwy, szukający bliskości dziewczyn, skupiający się w swej codzienności na relacjach z nimi. Chłopak, który w swoim życiu dostrzega pewne sprzeczności, jak też beznadziejną rzeczywistość wokół siebie, z której nie ma wyjścia. Czy się z niej wyrwie? Ona, dziewczyna z miasta, córka oficera milicji, obracająca się w podobnym towarzystwie, pewna siebie, z aspiracjami, zdająca się kierować swoim postępowaniem. Tajemnicza, trochę zagubiona w sferze uczuć i pragnień, kierująca się w pewnej mierze swoimi korzyściami. To ona wybiera sobie chłopaka, zwykłego, próbuje nadać sens jego zwykłej codzienności, uświadamia go, namawia do szukania zainteresowań i swojego ja. Ale też chce, by myślał jej kategoriami. W pewnym momencie, kierując się własnymi emocjami, musi dokonać wyboru, by stać się wilkiem. To ich relacje, nieco dziwne, czasami nieprzewidywalne, wysuwają się na pierwszy plan powieści.