Recenze Czarna załoga

Szósty tom wierszy Jadwigi Maliny pt. Czarna załoga ukazał się (wrzesień 2018) nakładem Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w serii Krakowskiej Biblioteki SPP pod redakcją prof. Gabrieli Matuszek i prof. Wojciecha Ligęzy.
Jadwiga Malina poetka, animatorka kultury, członek redakcji kwartalnika Czas Literatury, sekretarz Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Autorka tomów wierszy: Szukam ciemna (1996), Zanim (2007), Strona obecności (2010), Od rozbłysku (2013), Tu (2015), Czarna Załoga (2018).
Publikowała m.in. w Dzienniku Polskim, Sycynie, Regionach, Odrze, Frazie, Miesięczniku Kraków, Kwartalniku Artystycznym, Krytyce Literackiej, Nowej Dekadzie Krakowskiej, Migotaniach, Toposie, także na portalach Poeci Polscy pl. i Babiniec Literacki.
Wybrane wiersze poetki zostały przetłumaczone na język rosyjski, serbski, słoweński i angielski. Laureatka Nagrody Krakowska Książka Miesiąca za tom Od rozbłysku (wrzesień 2013). Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Starosty Powiatu Myślenickiego (2010, 2016). W 2016 roku nominowana do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego Orfeusz za tom Tu. Od 2009 roku kieruje Myślenicką Grupą Literacką TILIA.
Szósty tom wierszy Jadwigi Maliny pt. Czarna załoga, złożony jest z miniaturek poetyckich o dużym ładunku intelektualnym, a nawet powiedziałbym filozoficzno-egzystencjalnym. O ile wiersze z poprzednich zbiorów trzymały się blisko konkretu, realiów wiejskich, rodziny, radostek i smutków dnia powszedniego, a także wspomnień z dzieciństwa, te znacznie rozszerzają perspektywę poetycką autorki, sytuują człowieka podobnie jak robiła to Wisława Szymborska na tle Kosmosu, historii gatunku, historii Ziemi. Warto powiedzieć też słów parę o finezyjnym stylu tych wierszy, o znakomitym dopasowaniu formy do treści, o biegłości warsztatowej i szczegółowo przemyślanej kompozycji tomiku. Nie są to wiersze łatwe, chciałoby się powiedzieć, że ta nowa poetyka Maliny to jakby zapis nutowy dla myślącego czytelnika, który w zależności od stopnia wrażliwości i inteligencji dośpiewa sobie ukryte znaczenia, podstawi własne dane do niewiadomych (Józef Baran).