Recenze W cieniu kamienic

Psychologiczna powieść przedstawiająca z niezwykłą precyzją zdarzenia z pogranicza pomiędzy jawą a snem, ukazującą różnice i podobieństwa pomiędzy czasem teraźniejszym, przyszłym i tym już ubiegłym. Na szczególną uwagę zasługuje podkreślenie umowności i przypadkowości ludzkich zachowań: bohaterowie tej książki wydają się równie prawdziwi, co iluzoryczni, a rozgrywające się wydarzenia niekiedy wyjątkowo subtelne, ledwie uchwytne, innym razem ogromnie zmysłowe otacza atmosfera tymczasowości. Okazuje się, że nawet całkowicie zwyczajna czynność, na przykład zapalanie papierosa czy obserwowanie spadającego liścia, może tworzyć intrygujące pytania o sens naszego pojmowania czasu czy zakres naszego poznania: tego intelektualnego i tego zmysłowego.
Narracja jest splotem drobiazgowych obserwacji, niejasnych wyobrażeń, wątpliwych wspomnień. W warstwie formalnej widać wpływy XX-wiecznej prozy eksperymentalnej: powieści strumienia świadomości i nouveau roman.