Dzienniki, tygodniki, miesięczniki oraz wydawnictwa mniej lub bardziej nieregularne, rozmaitych politycznych denominacji i powstające w trzech przynajmniej językach: jidysz, hebrajskim i polskim (choć można by dorzucić dwa kolejne: niemiecki i rosyjski) - wszystkie razem składają się na panoramę żydowskiej prasy na ziemiach polskich. W czasach największego i żywiołowego rozwoju społeczności żydowskiej w Polsce, na przełomie XIX i XX stulecia i później w II Rzeczypospolitej, tytułów tych były setki, po Zagładzie zostało ich niewiele, dzisiaj istnieje zaledwie kilka. Zwłaszcza te starsze, przedwojenne, redagowane w innych językach niż polskie, zalegają w bibliotecznych magazynach. Zbyt rzadko przyciągają wykwalifikowanych badaczy i nazbyt często odstraszają tych czytelników, którzy, z braku odpowiedniego przygotowania, nie potrafią rozeznać się w ich gąszczu. Wypada ufać, że zredagowana przez Joannę Nalewajko-Kulikov pionierska antologia studiów nad prasą żydowską, które składają się na zarys 'żydowsko-polskiego' prasoznawstwa, zachęci do wysiłku kolejnych adeptów judaistyki i historii Żydów polskich, a i zwykłym czytelnikom ułatwi lekturę tak niegdyś żywych i różnorodnych gazet.