Podróż przez emocje, które często tłumimy, ignorujemy, a czasem po prostu nie wiemy, jak je nazwać. Podróż, która daje nadzieję: nasza historia, choć czasem się powtarza, nie została jeszcze napisana. Każda część naszego wnętrza, niezależnie od tego, jak trudna czy bolesna, ma potencjał do przekształcenia.
Książka pokazuje mechanizmy powstawania uczuć i wskazuje drogę ich naturalnego rozwoju: poczucie niezrozumienia prowadzi do bezradności, miłość potrafi pokonać nienawiść, podziw bywa blisko związany z zawiścią, zazdrość i potrzeba kontroli często są ze sobą powiązane, ponieważ obie emocje wynikają z lęku przed utratą. Kiedy uczymy się nazywać uczucia, z którymi trudno nam się zmierzyć, uwalniamy je i przestajemy być ich ofiarami.
Mapy Uczuć wpisują się w konwencję maksymalizmu – „more is more”. Łączą różne style i ekspresje twórcze. W projekcie wzięło udział 24 artystów z Ameryki Łacińskiej i Hiszpanii. W treści publikacji również widać tendencją do eksplorowania uczucia w ich maksymalnych formach (np. zawiść, euforia, wyrzuty sumienia…).

Komentarz wydawcy: Autorzy dedykują tę pracę osobom w każdym wieku, od 6 lat wzwyż. Styl autorów ma również charakterystyczny, dziecięcy ton. Zaznaczam, że treści zawarte w tej książce odnoszą się do aspektów psychicznych, które bywają przez nas wypierane lub których istnienia nie zawsze jesteśmy świadomi. Uważam, że niektóre ilustracje mogą być zbyt ciężkie i abstrakcyjne dla małego dziecka. To dobre narzędzie dla nastolatków do tzw. pracy z cieniem, w bezpiecznym kontekście edukacyjnym – bez odniesień do ezoteryki, New Age czy duchowych koncepcji. Celem projektu nie jest poprowadzenie czytelnika do zaakceptowania „ciemniejszych stron” w rozumieniu relatywizmu moralnego czy jakichkolwiek przekonań niezgodnych z chrześcijańskim światopoglądem. Dzięki pracy z cieniem przestajemy projektować stłumione emocje na innych, ponieważ zaczynamy je rozumieć i przetwarzać. Zaczynamy budować autentyczne relacje z innymi.