[...] Mówi się, że pierwsze zwycięstwo Olaf odniósł na wschód od Vik przy wyspie zwanej odtąd wyspą Soti, ponieważ Soti nazywał się pewien niezwykle brutalny wiking. Miał dziesięć statków, obsadzonych śmiałą załogą. Olaf widział, że siły międy nim a Sotim są bardzo nierówne, gdyż miał jedynie dwa statki. Wtedy wykonał mądry manewr i ustawił swoje jednostki między falami kipieli dwóch skał, które oderwały się od wyspy. Stał tam cały dzień i kazał nosić kamienie na pokład, aby mógł w ogóle przepłynąć. Z powodu tej kipieli, Soti nie mógł popłynąć wszystkimi statkami, tylko jednym, a co najwyżej dwoma [...].

Kiedy Olaf skończył bitwę z wikingiem Sotim, skierował swoje jednostki na Morze Bałtyckie i stoczył następną bitwę na Osel. Tamtejsi chłopi ratowali się ucieczką. On został pewien czas, dokonał wielu wielkich czynów i zyskał wielką cześć. Trzecią bitwę stoczył w Finlandii i wyszedł zwycięsko. Stamtąd popłynął na wybrzeże Balagard do Zelandii i plądrował. Po przybyciu w te strony, dowiedział się o Thorkelu Wysokim z Anglii, że był liczącym się człowiekiem i szanowanym za dobre rady. Olaf sprzymierzył się z Thorkelem Wysokim, gdy razem byli na zachodzie...

(fragmenty tłumaczenia)