Recenze Diabeł to czarny pies

Nigdy nie chciałem rozsądnej śmierci - wyznaje Maros, węgierski korespondent

wojenny, który na kartach książki Diabeł to czarny pies przemierza Afrykę i Bliski

Wschód. Pojawia się wszędzie tam, gdzie konflikt zbrojny nierozłącznie splata się z

codziennym życiem, a dotknięci tragedią ludzie tracą rozum, wiarę, wolę życia.

Reporterski obiektyw Marosa zawsze jest bowiem wycelowany w jednostkę -

doprowadzonego do obłędu żołnierza Legii Cudzoziemskiej, nastoletniego

męczennika, zrutyniałych pracowników organizacji humanitarnych, walczącego z

przesądem imama, pogodzoną ze śmiercią reporterkę, świątobliwego muzułmanina,

który nagle wyrzeka się Boga... I w niego samego, w korespondenta wojennego,

który stopniowo osuwa się w amoralność i apatię.

Powstałe z połączenia faktów i fikcji opowieści zachwycają pełnokrwistym językiem,

świetnie skrojoną fabułą i wyczuloną na szczegół narracją. Kto z nich przemawia?

Czy fikcyjny fotoreporter Maros? Czy pisarz Sndor Jszbernyi? A może po prostu

człowiek, który pewnego dnia ujrzał oblicze zła.