Tomik „Z Pegazem pod rękę” opatrzyłam mottem – poezja: myśli schowane w mentalnym sejfie. Chcę moje myśli czytelnikowi podarować i w tym tomiku zakodowałam klucz do nich. Czytelnik sam decyduje.
Poezja, to głębokie przeżycie, emocje. Autor ufa czytelnikowi. Obnaża się przed nimi z bardzo osobistych doświadczeń, zdarzeń, w zależności od nastroju w danej chwili.
Poezję czyta się sercem.

„poezja
to szept serca
wołanie duszy
w ciszy

poezja
barwną tęczą
łączącą ziemię z niebem”
(„los poety”)
Zależy mi także na ukazaniu bogactwa form literackich. Mam na myśli na przykład poezję japońską, najkrótsze siedemnastosylabowe wiersze. Zauroczyły mnie swoją subtelnością i powściągliwością. Waka, tanka, haiku czy elfchen, to wspaniała lektura na chwile wyciszenia.
Chciałabym jeszcze wspomnieć o limerykach. Humorystyczne, często absurdalne, prosto z życia, krótkie pięciowersowce. No i wiele jeszcze innych form, takich jak sonety czy wiersze pisane strofą saficką.

Wierzę zatem, że czytelnik znajdzie pasujący do aktualnej sytuacji, harmonizujący z jego chwilowym nastrojem, tekst i odkryje, w jakim nastroju był autor, pisząc te wersy.
Zapewniam, między czytającym a piszącym nie ma większych rozbieżności – obie strony kochają poezję.
Wacława Leokadia Adelstein