Recenze Okres ochronny

Z języka chorwackiego przełożyła Aleksandra Wojtaszek\nOkres ochronny. Moniki Herceg to zbiór intymnych wierszy, w których wiedza o naukach przyrodniczych zawiązała pakt z poezją. Poetka opowiada o osobistym doświadczeniu wojny i uchodźstwa. Tytuł tomu nawiązuje do czasu pozornej ciszy, zawieszenia broni. W tej właśnie ciszy słowa poetki dudnią ciężkim, zdyszanym galopem. Opowieść o kobiecym bólu, przemocy i osamotnieniu, których doświadczenie wychodzi poza ciało, biegnie wartko, choć niesie ze sobą ogromny ciężar. Poetka sięga do realizmu magicznego, aby pogodzić dwa światy: ten, który nas otacza i zdarza się, że atakuje, i ten wypływający z naszego wnętrza. Wyobrażenia meandrują w znaczenia, znaczenia zmieniają szyki, by uderzyć w mocnej, zdecydowanej frazie. Lovostaj. daje nadzieję – okres ochronny to czas, gdy można się schować, wygoić rany, by z czasem znaleźć głębokie ukojenie w bliskości. Monika Herceg jest aktywistką, dramaturżką, redaktorką i scenarzystką. To najczęściej nagradzana chorwacka poetka młodego pokolenia.\nMonika Herceg (ur. 1990) – chorwacka poetka, scenarzystka, dramaturżka, redaktorka i aktywistka. Autorka tomów poetyckich Početne koordinate (2018), Lovostaj. (2019) i Vrijeme prije jezika (2020), a także dramatów Gdje se kupuju nježnosti (2020), Ubij se, tata (2020) i Zakopana ćuda (2020). Jest najczęściej nagradzaną poetką młodego pokolenia w Chorwacji, otrzymała wiele prestiżowych krajowych i międzynarodowych wyróżnień, m.in.: Goran za mlade pjesnike, Kvirin, Fran Galović, Slavić, Mostovi Struge, Na vrh jezika, Biber, Zvonko Milković i Lapis Histriae. Pracuje jako redaktorka w jednym z największych chorwackich wydawnictw Fraktura, należy także do redakcji czasopisma „Poezija“. Jako poetka jest częścią platformy Versopolis, a jej wiersze zostały przełożone na piętnaście języków – ostatnio ukazało się ukraińskie wydanie jej debiutanckiego tomu wierszy. Prowadzi cykliczne spotkania poświęcone poezji kobiet, a za swoją działalność aktywistyczną na rzecz równouprawnienia otrzymała nagrodę Strašne žene. Jako dziecko musiała z powodu wojny opuścić swój dom rodzinny – obecnie angażuje się także w działania na rzecz uchodźców. Z wykształcenia fizyczka, dzieciństwo spędziła w małej wiosce Pecki niedaleko Petrinji. Jest matką dwójki dzieci, mieszka i pracuje w Zagrzebiu.