Recenze Postkolonialny wiersz miłosny

„Postkolonialny wiersz miłosny\" to hymn na cześć pożądania i głos sprzeciwu wobec prób wymazywania kolonialnych krzywd. Jednak zamiast rozliczeń Natalie Diaz proponuje intymną i ekstatyczną przyjemność, przeżywaną na przekór opresyjnym porządkom. W jej wierszach z ran zadanych Rdzennej ludności wyrasta potencjał przemiany i doświadczania bliskości, która przekracza iluzję jednostkowości i upłynnia materialne granice. Miłość jest tu formą elektryzującej transmisji pomiędzy ciałami – ziemi, wód, języków, bogów, krewnych i kochanek – zdolną przebić się przez pozornie nienaruszalne struktury dominacji. Diaz myśli językiem, w którym pragnienie stanowi siłę napędową naszego istnienia i drogowskaz kierujący nas w stronę wolności.\nPrzekład Joanna Mąkowska

O Autorce:\nNatalie Diaz urodziła się i wychowała w rezerwacie Fort Mojave znajdującym się na styku Kalifornii, Arizony i Nevady, nad brzegiem rzeki Kolorado, z którą łączy ją nierozerwalna więź. Jest laureatką wielu prestiżowych nagród, m.in. American Book Award za debiutancki zbiór wierszy„ When My Brother Was an Aztec\". Obecnie wykłada na Uniwersytecie Stanowym Arizony.