Czas upływa tu niejednostajnie i niewspółmiernie do niczego. Co dopiero wygrzebałaś się z piaskownicy, a już musisz pełnić role, rozwijać się i być wobec. Fazy życia to dekady, miesiące, tygodnie. Czasem jeden dzień, zawierający śmierć, ale rozciągający się w nieskończoność, nielinearnie migotliwy, utytłany w pamięciach. Tomik jest zapisem jednej i wielu linii życia, pajęczego uwikłania w emocje, wilczych dołów, na które nie przygotowały cię żadne baśnie. Plusz przeplata się ze zgrozą, zabawki mają zęby, a najgorsza rozpacz potrafi być czułą matką-przewodniczką. To ten świat, w którym gęsia skórka powstaje zbyt często, zarówno z zachwytu jak i strachu, a także z mieszanki obydwu.

mam cztery lata i bawię się z Arturem w dom. wkładamy sobie języki łopatek do buzi, kłócimy się, Artur na obiad chce zabić żuka, ja wolę sałatkę z dmuchawców. piegi Artura zbiegają się specjalnie na samym czubku nosa. i trochę w kąciku ust. próbuję je zlizać, on mnie odpycha, łaskocze, chwyta za nos, obrażamy się na zawsze. wieczorem Artur buduje dom bez drzwi. kiedy przez okno zaglądamy do środka, już tam jesteśmy. noc nas zastaje na brzegu skarpy. patrzymy z Arturem, jak poruszają się drzewa. trzymamy się nawzajem za ręce razem. za nami wielki niedźwiedź szykuje się do skoku.