Recenze PO CO NAM TO BYŁO

Po co nam to byłopo co nam to byłojeszcze nic się nie zaczęłoa już się skończyłoledwie zapłonęłojedną krótką nocąpo co nam to byłopo co?”autor tekstu: Jan Zalewski, kompozytor: Adam SkorupkaJoanna Rawik potrafi śpiewać, czego dowiodła w amfiteatrze opolskim i paryskiej Olimpii, ale też potrafi pisać i mówić, co artystom sceny dane jest w niewielu przypadkach. W dodatku śpiewa, pisze i mówi w swym drugim języku, jest bowiem poliglotką, co artystom zdarza się dopiero w Hollywood. Ciekaw jestem, jak „Po co nam to było” czytałoby się w ojczystym języku Joanny, języku Eliadego i Ionesco, to jest w języku rumuńskim. Zwłaszcza zaś, jak zabrzmiałby przyimek „po”. Piosenka tytułowa książki napisana jest tak, że mogłaby ją śpiewać Edith Piaf. To też pseudonim artystyczny, który przekształcony został w nazwisko. Joanna śpiewa podobnym głosem i z podobną wrażliwością. Ale po swojemu. Tak jak Edith Piaf wie o miłości wszystko. Książkę „Po co nam to było” skomponowała według reguł recitalu. Recital śpiewa się tak jak się chce, a nie jak się musi. W recitalu pisanym Joanny zostało trochę miejsca na dwa, trzy akapity - na tajemnice, których lepiej nie dotykać. Tak jest z dobrym koncertem – coś jeszcze pozostaje, coś nie zostało jeszcze wygrane do końca. Krzysztof MroziewiczO autorce:Z ojczystej Rumunii przyjechała do Polski trzynastoletnia. Porzuca naukę skrzypiec, nie kończy studiów aktorskich. Po dwóch sezonach teatralnych zajmuje się wyłącznie estradą. Zdobywa nagrody na kilku festiwalach w Opolu, reprezentuje Polskę trzykrotnie na międzynarodowych Festiwalach Piosenki w Sopocie. Koncertuje we wszystkich krajach europejskich; w USA i Australii dla publiczności polonijnej. Prezentuje kilkakrotnie Polskę na międzynarodowych koncertach radiowych Musique aux Champs Elysées. Od lat 70. prowadzi autorskie audycje radiowe oraz programy telewizyjne. Rozpoczyna w latach 90. publicystykę prasową począwszy od miesięcznika Twój Styl, potem miesięcznik Dziś oraz Aneks Trybuny. Debiutuje książką o Edith Piaf, której ostateczną wersją jest Ptak smutnego stulecia (w dodrukach od 2003 roku). Koncertuje najchętniej w recitalach i monodramie Edith Piaf, również z orkiestrami kameralnymi. W roku 2009 odznaczona złotym medalem Gloria Artis. schovat popis