Rozprawa doktorska pt. Stille Perturbationen. (Kon)Figurationen der Instabilitten im Schaffen Judith Hermanns (Ciche perturbacje. Kreacje i konfiguracje niestabilności w twórczości Judith Hermann) poświęcona jest krótkiej prozie współczesnej niemieckiej autorki Judith Hermann (ur. 1970), reprezentującej nurt "Fruleinwunder". Teksty Hermann skupiają się na charakterystycznych dla jej pokolenia problemach egzystencjalnych. Na korpus pracy składają się cztery tomy opowiadań: Sommerhaus, spter (1998), Nichts als Gespenster (2003), Alice (2009) i Lettipark (2016). W monografii wykorzystano teorię systemów społecznych niemieckiego socjologa Niklasa Luhmanna, który w centrum swojej refleksji umieszcza eksponowane również w tekstach Hermann zjawisko "komunikacji". W kategoriach socjologicznych rozważane są zaburzenia komunikacji międzyludzkiej we współczesnym niestabilnym świecie. Szczególna uwaga poświęcona jest kwestii, jak na (kon)figuracje wpływają perturbacje, czyli dodatkowe czynniki zaburzające już i tak niestabilne relacje, takie jak choroba, utrata i inne. Dotychczasowe badania nad współczesną literaturą uwzględniają taką tematykę jedynie marginalnie. Stosowane przez Judith Hermann strategie minimalizmu przyczyniają się do kreowania literackich portretów zagubionych we współczesności bohaterów.