Recenze Czarne życie

Pewnego dnia dziadek znalazł w piwnicy nieżywą mysz. Z pudełka na zapałki zrobiliśmy trumnę, a ja pomalowałam elegancki kamień nagrobny. Zaprosiłam wszystkich na pogrzeb – Emmę, Mateusza, mamę, tatę, babcię i dziadka. Było wspaniale, ale mi i tak zrobiło się smutno. Jak strasznie jest umierać, pomyślałam. – Wiesz – powiedział dziadek. – Niektórzy wierzą, że po śmierci idziemy do nieba albo rodzimy się na nowo. Jako inni ludzie. Lub jako zwierzęta. – No to ja chcę być dzikim koniem w Mongolii – odpowiedziałam. „Czarne życie” to ostania część znakomitej trylogii Amandy Eriksson. Zobacz: „Inne życie” , „Różowe życie”. schovat popis