Przymiotnikiem, który chyba najczęściej towarzyszy słowu „decyzja”, jest przymiotnik „racjonalna”, bądź „nieracjonalna”. Ten pierwszy przymiotnik chętnie stawiamy wtedy, gdy mówimy o decyzjach własnych, ten drugi – wtedy, gdy mówimy o decyzjach innych. Ale to nie ta stronnicza praktyka zadecydowała o tytule obecnej książki. Zadecydował powszechnie przyjęty podział teorii decyzji na normatywną i opisową. Pierwsza formułuje zasady racjonalnego podejmowania decyzji, druga pokazuje błędy popełniane przy podejmowaniu decyzji.

Poza zatarciem ostrych granic między teorią normatywną i opisową, w badaniach nad podejmowaniem decyzji nastąpiła ostatnio jeszcze jedna charakterystyczna zmiana. Tradycyjnie normatywną teorią decyzji zajmują się ekonomiści, matematycy lub logicy, a teorią opisową – przede wszystkim psycholodzy. Ostatnio jednak, w ramach tzw. ekonomii eksperymentalnej (zwanej także behawioralną), coraz więcej ekonomistów zaczęło zajmować się nie tylko normatywną, ale także opisową teorią decyzji.

(…) nie wykluczając studentów innych kierunków nauk społecznych (socjologii, politologii, zarządzani, czy marketingu), książka ta była pisana przede wszystkim z myślą o studentach psychologii i ekonomii. To z ich strony oczekiwałbym nie tylko przyswojenia sobie, lecz także kontynuacji badań opisanych w tej książce. Ilekroć się to zdarzy, wysiłek włożony w tę pracę uznam za opłacalny. (ze Wstępu)