Recenze Dom soli

Nie można zrozumieć, kim jest się dzisiaj, nie wiedząc, kim było się kiedyś. Poraniony, odmieniony, na wpół martwy Deszt chciał, żeby ludzie pamiętali; chciał odnaleźć siebie na nowo.

Epidemie i katastrofy obróciły kwitnący niegdyś półwysep kimmerykoński w popiół.

Deszt to świat nowego porządku. Mieszkańcy ziemi, którym udało się przeżyć, chorują na tajemnicze choroby i przechodzą dziwne mutacje. Ocaleńcy próbują jakoś funkcjonować na zasolonej, postapokaliptycznej ziemi, po której szaleją trujące wiatry i suer; mutagenna substancja, która pojawiła się tuż po Rozbłyskach.

Ludzie potracili pamięć, nie pamiętają kim byli przed katastrofą, są zdezorientowani i łatwo nimi manipulować. Jednak pozostała pamięć, której nie da się zniszczyć pamięć ziemi zawarta w tradycjach, wierzeniach i legendach. Deszt pamięta wszystko.

Ze stacji powietrznej o nazwie Matka Wiatrów ten martwy świat obserwują Starsi Bracia wojskowo-religijna organizacja, która sprawuje władzę nad Kimmerykiem.

Jednym z nich jest Talawir, który ma za zadanie zbadać sprawę morderstwa i znaleźć legendarną Złotą Kołyskę, tajemniczą broń opracowaną przez naukowca Mamaja.

Talawir będzie musiał przejść test nieoczekiwanej prawdy, która okaże się straszniejsza niż palący, niszczący wszystko suer.

Podążając śladami bohatera czytelnik zostanie przeniesiony do niezwykłych lokacji pełnych ciekawych postaci i technologii przyszłości, zawierających szereg odniesień do naszej obecnej rzeczywistości.

W powieści zwracają uwagę silne postacie kobiece, a wśród nich Ma, która wybrała życie w Deszcie, gdzie leczy dotkniętych chorobą solną ludzi, a wszystkie swoje działania skupia na ochronie syna Bekira. Ona i jej syn, na równi z Talawirem, stają się głównymi bohaterami tej postapokaliptycznej historii.

Dom soli, to fascynująca książka pełna zwrotów akcji i przeskoków czasowych, nawiązująca do historii i mitologii Tatarów krymskich, która na długo pozostanie w pamięci czytelnika.