Recenze Ludzie bezdomni BR

\"Ludzie bezdomni\" to jedna z najważniejszych powieści Stefana Żeromskiego - książka, która od momentu swojego wydania w 1900 roku nie straciła nic ze swojej siły i aktualności. To historia lekarza Tomasza Judyma, człowieka rozdartego między pragnieniem osobistego szczęścia a poczuciem obowiązku wobec cierpiących i ubogich. Autor prowadzi czytelnika przez duszną atmosferę paryskich ulic, kontrasty Warszawy i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie bieda i choroby zderzają się z obojętnością elit.
Judym, syn biednego szewca, dzięki własnej pracy zdobywa wykształcenie, ale nigdy nie uwalnia się od piętna swojego pochodzenia. Jego dramat polega na tym, że nie potrafi pogodzić ideałów społecznych z miłością do Joanny Podborskiej - kobiety, która mogłaby dać mu dom i oparcie. Wybiera samotność, rezygnując z osobistego szczęścia w imię wyższej misji. Ta decyzja czyni go nie tylko \"bezdomnym\" w sensie duchowym, lecz także symbolem tragicznego losu inteligenta tamtej epoki.Stefan Żeromski
w mistrzowski sposób łączy realistyczne obrazy biedy, chorób i społecznych nierówności z modernistyczną symboliką i namiętnym stylem pełnym emocji. To powieść o miłości i wyrzeczeniu, o odpowiedzialności i samotności,
o granicach poświęcenia jednostki dla innych. Jej bohaterowie
i przesłanie pozostają zaskakująco żywe i bliskie współczesnemu czytelnikowi, który nadal mierzy się z pytaniami o sens życia, sprawiedliwość i ludzką solidarność. \"Ludzie bezdomni\" to nie tylko klasyka polskiej literatury - to książka, która wciąż prowokuje, porusza i zmusza do refleksji. To lektura, która otwiera oczy i serca.
O autorze:Stefan Żeromski (1864-1925) - jeden z najwybitniejszych pisarzy literatury polskiej, określany mianem \"sumienia narodu\". Autor powieści, dramatów, nowel i publicystyki, w których podejmował problematykę społeczną, moralną i narodową. Jego najważniejsze dzieła to m.in. \"Syzyfowe prace\", \"Popioły\", \"Przedwiośnie\" i \"Ludzie bezdomni\". Twórczość Żeromskiego charakteryzuje się wrażliwością na ludzką krzywdę, pasją społecznikowską oraz modernistycznym stylem pełnym symboliki. Był także aktywnym działaczem kulturalnym i współtwórcą polskiego PEN Clubu. Zmarł w Warszawie, pozostawiając po sobie literacki testament, który do dziś porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelników.