Recenze Wonderland

W tej odważnej i niesamowitej powieści podążamy za trzema różnymi postaciami wędrującymi po złym, współczesnym świecie, w którym dominują samotność i fałszywe lustra. Równolegle prowadzone życia nigdy się nie przecinają, wszyscy jednak albo zwodzą, albo oszukują – albo jedno i drugie. To polifoniczna, błyskotliwa powieść, a jej głównym tematem jest właśnie kłamstwo naszych czasów – ale też kłamstwo jako podstawowy składnik natury współczesnego człowieka.

Mamy trzy główne wątki w naprzemiennie następujących po sobie mikropowieściach – w „Wonderland” bezdomna kobieta podróżuje między miastami na wybrzeżu Pacyfiku, udając, że jest nastoletnią dziewczynką. Między jej oszukańczymi działaniami, które prędzej czy później zawsze wyjdą na jaw, bohaterka żyje jak wyrzutek, ciągle w drodze, podróżuje autostopem z kierowcami ciężarówek, śpi w schroniskach, głoduje, przeżywa gwałt i napaść. W „Hotelu Hyperion” dwóch rywalizujących ze sobą katalońskich dziennikarzy zostaje wciągniętych w niebezpieczną grę faktów i kłamstw w ateńskim hotelu, gdzie mają napisać artykuł o kryzysie migracyjnym. Który z nich okaże się oszustem? W „Domu na równinie” gospodyni domowa mieszkająca w luksusowym bungalowie w południowej Szwecji postanawia kłamać, aby dalej wieść jedyne życie, jakie potrafi znieść.

W „Wonderland” trzy historie życiowe splatają się z opowiadaniami (zwanymi tu studiami przypadków) wokół nadrzędnego tematu, jakim
jest oszustwo. Autorka konstruuje te historie na wzór serialu telewizyjnego, którego odcinki cały czas stopniują napięcie. Wydarzenia fabularne ukazywane są więc w scenach konsekwentnie budowanych z pomocą tak charakterystycznych dla Nordenhök elementów: filmowego spojrzenia, wyjątkowego nastroju i uwodzicielsko pięknej prozy.