Recenze Zejdź na dół, Langrishe

Autobus mija zamarłe krajobrazy i opustoszałe domy, gdy Helen Langrishe wraca z Dublinu do rodzinnego Springfield House w hrabstwie Kildare. Im bliżej jest rodowej posiadłości, tym bardziej jej myśli krążą wokół tematów śmierci i upływu czasu: stare rody, niegdyś zamknięte w dostojnych, a teraz rozpadających się domach, odchodzą w niepamięć, a nagrobki cmentarne zapadają się w ziemię, obojętne wobec żywych i ich niemocy. Irlandzka prowincja zastyga w niepewności, mimo że docierają do niej złowieszcze echa wydarzeń lat trzydziestych. Zwiastunem nadchodzących zmian było już, jak się okaże, pojawienie się w domu Langrisheów przybysza z Niemiec.

Aidan Higgins portretuje schyłek przedwojennej formacji kulturowej, tworząc elegię dla modernizmu i odpowiedź na Yeatsowską wizję angielsko-irlandzkiej historii. Podszyta ironią i fatalizmem narracja oddaje pełen sprzeczności obraz przemijania, w którym swojskość sąsiaduje z obcością, zabobon z nauką, a przeszłość z postępem.

Aidan Higgins (1927-2015) - jeden z najważniejszych prozaików irlandzkich drugiej połowy

XX wieku. Jest autorem powieści Balcony of Europe, Scenes from a Receding Past,

Bornholm Night-Ferry oraz zbioru opowiadań Flotsam and Jetsam. W swojej twórczości

często nawiązywał do własnych doświadczeń, zwłaszcza podróży do południowej Hiszpanii,

Niemiec, Rodezji (dzisiejszego Zimbabwe) i Południowej Afryki, które posłużyły za materiał

jego trzech autobiograficznych tomów, w 2004 roku zebranych pod tytułem A Bestiary.

Debiutancka powieść Higginsa Zejdź na dół, Langrishe stanowi ważne ogniwo między

modernizmem a irlandzką prozą współczesną i komentarz do kryzysu przedwojennej kultury

irlandzkiej.