Recenze Bestiariusz

Owo Bestiarium to ćwiczenia stylistyczne ujęte w formę dywagacji na temat nieznanych i do końca wątpliwych stworów. Przy czym punkt wyjścia stanowią często byty najzupełniej banalne, jak ziarnko tytoniu, ponury kelner, koń wyścigowy czy znak arytmetyczny. Zdarzają się też pająki, węże i ptaki niewiadomych gatunków, a także o ile nie przede wszystkim istoty bez reszty niewyobrażalne. Żywioł mowy, zadufanej w sobie a typowo francuskiej retoryki tudzież fałszywej erudycji, przekształca te skromne zarodki w istne fantasmagorie. Nigdy nie wiadomo w jakie regiony zaprowadzi nas kolejne zdanie i jaki jeszcze zwód ma w zapasie narrator. Świat, który pozwala nam zwiedzać, jest płynny, kontury ma rozmyte, a cele wypraw zdają się niepojęte. (Jan Gondowicz)

Jean Giono (1895-1970) pisarz fr., a ściślej prowansalski, ateista, pacyfista, pre-ekolog. Rzadko opuszczał parotysięczne Manosque (dept. Provence-Alpes-Cte dAzur). Weteran spod Verdun (jeden z 11 ocalałych z jego batalionu), Sommy, Chemin-des-Dames. W 1939 aresztowany za pacyfizm, w 1945 za rzekome sprzyjanie Vichy (w istocie przechowywał Żydów i antyfaszystów). Powieści Król się nudzi (1947), Huzar na dachu (1952), Le Moulin de Pologne (1953) Człowiek, który sadził drzewa (1953). Nigdy nie dostał żadnej fr. nagrody lit.