Recenze Grandhotel w.2

Akcja tej powieści rozgrywa się między ziemią a niebem, w hotelu na szczycie góry
Jetd. Fleischman, trzydziestolatek bez imienia, cierpi na specyficzną przypadłość:
niemożność osiągnięcia czegokolwiek. W zasadzie nic go nie wyróżnia. Nigdzie nie był,
ani niczego nie dokonał. Podczas wizyt u psychologa usiłuje przeanalizować swoje
życie, choć zdecydowanie lepiej rozumie pogodę (która według niego rządzi światem).
Obserwując niebo z tego niezwykłego szczytu, zrozumie, że jedyna droga do szczęścia
wiedzie przez chmury
Grandhotel nawiązuje do najlepszych tradycji czeskiej literatury do twórczości
Bohumila Hrabala i Josefa kvoreckiego. W oryginalny sposób łączy lekkość stylu,
humor i anegdotyczność narracji z trudną problematyką dwudziestowiecznej historii
Europy Środkowej. Autor nie waha się podjąć niewygodnego tematu wypędzenia Niemców
sudeckich po II wojnie światowej. Ukazuje też ostatnie przemiany ustrojowe i nową
rzeczywistość, w której nie każdy potrafi znaleźć swoje miejsce.
Książka otrzymała w 2007 roku Nagrodę Czytelników w prestiżowym konkursie Magnesia Litera.