Recenze Kronos 4/2010

\"Kronos\" od samego początku był pismem radykalnego historyzmu. Bez względu na różnice, jakie nas dzielą, wszyscy choć każdy na własną rękę szukaliśmy formuł dla ujęcia własnego losu i konstrukcji tożsamości historycznej. Historyzm został świadomie wpisany w układ każdego tomu, który rozpoczyna zawsze dział Prezentacje, poświęcony (takie było zamierzenie) myślom nowym i aktualnym, zamyka zaś Archiwum Filozofii Polskiej przywracające naszej teraźniejszości zapomniane języki przeszłości. Warunkiem tożsamości historycznej jest równoczesna obecność tych dwóch porządków czasu: przeszłości i przyszłości. Ich rozczłonkowanie i rozpad to znak postkolonialnej niemocy.
Historyzm tłumaczy także nasze zamiłowanie do Literatury, wielokrotnie na tych łamach demonstrowane. Literatura w przeciwieństwie do Polityki i Religii jest rzeczywistością radykalnie historyczną. Kto stawia słowa, musi wziąć pod uwagę, co przed nim zrobiono w języku. Używa form, które wynaleźli inni. I zarazem pisząc poszukuje swojego czytelnika w przyszłości, wykraczając poza ciasne perspektywy dnia dzisiejszego.
Tematem piętnastego tomu naszego kwartalnika są naprzód komunizm i jego masa upadłościowa, a następnie, zgodnie z wyłożoną wyżej metodą, sztuka i różne postacie jej realizmu. Patronką tego tomu jest wiewiórka z Nie trzeba głośno mówić Józefa Mackiewicza; symbol prawdziwego realizmu historycznego, prawdy uniwersalnie partykularnej.