Recenze Kobiety i szatani

Autorka wysmakowanych powieści uderza po raz kolejny! Tym razem zabierze cię do hipnotycznego zimowego miasta – do piekła kobiet i męskich cieni…

Dominika budzi się w obcym domu. Nie ma pojęcia, jak się w nim znalazła. Miasto z wierzchu wygląda zwyczajnie, ale… ktoś zakradł się do niego nocą i… podmienił słońce. Teraz świeci tu sztuczna gwiazda – trupio zimna, podobna do blaszanego guzika. Najlepsza przyjaciółka, Laura, zniknęła bez śladu, a tożsamość samej Dominiki rozpuściła się w powietrzu jak cukier w kawie. Nikt Dominiki nie rozpoznaje i nie pamięta – wszystko wskazuje na to, że kiedy spała – z całym miastem stało się coś diabelnie absurdalnego. Gdy już zaczyna myśleć, że bezpowrotnie przegrała swoje życie, spotyka tajemniczego zakapturzonego mężczyznę… Kobiety i szatani to oryginalna, osadzona w zimowym krajobrazie alegoria piekła. Część mieszkańców „sztucznego miasta” straciła i zapomniała swoich bliskich, inni osiedlili się na obrzeżach i utworzyli minikomunę, a pod powierzchnią miasta zdaje się kryć zdumiewająca tajemnica… W tym kobiecym piekle nie brakuje i mężczyzn, którzy odbywają własną pokutę. Poznacie także fascynujące istoty pół-szatańskie, bezimienne krajobrazy metafizyczne, sensualną przewodniczkę Georgię, upiorne bliźnięta i dziwną papugę…

Dodatkowym nietuzinkowym smakiem powieści jest tło, które składa się z wybitnych dzieł malarskich – autorka wtopiła słowami znane obrazy do treści swojej powieści, dzięki czemu czytelnik w procesie lektury razem z bohaterami spaceruje po niezwykłej krainie plastycznych wizji! To książka powłóczysta i plastyczna, konwencja obyczajowa i oniryczna splata się w niej z subtelnymi akcentami opowieści kryminalnej.