Recenze Statki ziemi

Po raz pierwszy w Polsce trzecia część sagi „Powrót do domu”. Miasto Basilica upadło. Wetchik, Nafai i reszta ich rodziny muszą stawić teraz czoło pustynnym pustkowiom i przemierzyć rozległy kontynent w drodze do ukrytego kosmodromu Harmonii, pogrążonego w ciszy, opuszczonego, czekającego na komendę, by ponownie przygotować ogromne statki międzygwiezdne do lotu w przestworza. Jednak z tych szesnaściorga ludzi tylko garstka świadomie wybrała wygnanie. Inni – nikczemne córki Rasy, ich mężowie i najstarszy syn Wetchika, Elemak – zostali zmuszeni do tego wbrew woli. Ich gniew i głęboko chowane urazy utrudnią i tak już niełatwą wyprawę. „Statki Ziemi”, trzecia odsłona cyklu „Powrót do domu” Orsona Scotta Carda, zabiera swą kiepsko dobraną menażerię pielgrzymów daleko od miejskich waśni. Na kartach tej książki Card robi to, co umie najlepiej – ujmuje za serce. „Locus”  schovat popis