Recenze CISZA

W równym stopniu zabawna, co chwytająca za serce, pełna żarliwych uczuć opowieść o ojcach, synach i autyzmie Ben Jewell opisał przełomowy moment swojego życia. Jego dziesięcioletni syn, Jonah, nigdy nie zaczął mówić. Gdy Ben i Jonah zostają zmuszeni do wprowadzenia się do starszego i zrzędliwego ojca Bena, trzy pokolenia mężczyzn – jeden, który nie umie mówić i dwóch, którzy nie chcą – zostają zamknięte razem w małym domku w północnym Londynie. Gdy Ben musi zacząć się mierzyć z samotnym ojcostwem, łańcuchem pełnym dobrych chęci pracowników socjalnych i urzędników oraz własnymi demonami, poznaje kilka trudnych domowych prawd. Jonah, zażywający wiecznej szczęśliwości w swej niewinności, staje się katalizatorem, dzięki któremu wreszcie dochodzi do przerwania „emocjonalnej ciszy” i rozwikłania plątaniny wątków związanych z tożsamością, historią rodziny i wzajemnymi nieporozumieniami. Cisza to opowieść o rodzinie, stracie, odkrywaniu siebie i wybaczaniu, która poruszy czytelnika w każdym wieku. „Bez względu na to, czy podejdziesz do Ciszy jak do powieści o autyzmie, czy o małżeństwie (a jest o obu tych rzeczach), w końcu się zgodzisz, że jest to historia o miłości, przepełniona dowcipem, wdziękiem i głębokim szacunkiem dla skomplikowanego piękna złamanych dusz”. Jonathan Tropper, autor Powiedzmy sobie wszystko  „Jem Lester pisze tak pięknie, że ma się wrażenie, jakby podsłuchiwało się rozmowę. Cisza to książka z prawdziwym sercem i duszą, podobało mi się w niej każde słowo”. Joanna Cannon, autorka Owieczki dobre, owieczki złe schovat popis