Recenze Święte szaleństwo

Od strzałów, które rozpoczęły wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych, przez powstania (polskie i greckie) i Wiosnę Ludów, aż po zmierzch Komuny Paryskiej – Adamowi Zamoyskiemu udało się odtworzyć żywy obraz epoki rewolucji, która przewartościowała światopogląd Europy i z której wyłoniły się nowoczesne narody – w takiej postaci, jaką przyjęły w XX wieku. To także pasjonująca książka o romantycznych indywidualistach: artystach, pisarzach, publicystach, arystokratach i nuworyszach, czyli właśnie tych, którzy „własnoręcznie” ten świat „przewracali”. Tytułowi święci szaleńcy to m.in. Lafayette, Garibaldi, Mickiewicz, Byron i Bakunin. Zamoyski doskonale wie, że przypisanie całej mocy rewolucyjnego żaru „prostemu ludowi” jest uproszczeniem. Omijając tę mieliznę, kładzie nacisk na specyficzną dla tamtego okresu wrażliwość elit i jej oczekiwania. Opowiada o Oświeceniu i kryzysie starej religii. Oraz o patriotyzmie, który stał się religią nowoczesnego świata. 'Adam Zamoyski oddał historii prawdziwą przysługę. W tej prowokującej książce odkrył wagę religijnego impulsu w dziele rewolucji i budzeniu się nacjonalizmu. (…) Powołuje przy tym do życia egzotyczny zestaw fanatyków, awanturników, poetów i myślicieli'. – „Spectator” 'Zamoyski w zadziwiający sposób rozwija wiele myśli, pokazując jak patriotyzm zastępuje religię oraz to, jak później ten rewolucyjny patriotyzm rodzi faszyzm i komunizm'. – Antony Beevor 'Ambitne, niepokojące i skłaniające do myślenia… Parada bohaterstwa i szaleństwa tworzy wciągający spektakl'. – „Sunday Telegraph” schovat popis